Luister hier naar enkele fragmenten uit een gesprek van Mark Janssens met Joyce DiDonato. Over haar nieuwe project Eden.
DiDonato wil mensen opnieuw verbinden met zichzelf, met anderen en met de natuur. Tegelijk zien we hoe de afgelopen tijd mensen uit Oekraïne, Rusland en de hele wereld elkaar bestoken. Niet alleen met woorden. DiDonato voelt zich als artiest niet helemaal machteloos. Ze wil laten horen hoe muziek mensen bij elkaar kan brengen, en tegelijk is muziek ook een manier om uit te drukken : “Je staat er niet alleen voor!”
Wanneer mensen niet met elkaar verbonden zijn, ontstaat er een gevoel van wij versus zij. Dat is wat we nu opnieuw meemaken. Vertelt Joyce DiDonato.
Joyce DiDonato put veel hoop en inspiratie uit haar werk met kinderen en jongeren. Ook voor haar Eden-programma schakelt ze jonge mensen in die letterlijk samen met haar zingen. “En dan zie je hoe deze mensen echt openbloeien”, vertelt de Amerikaanse sopraan.
“I feel privileged”, vertelt Joyce DiDonato. Ik voel me als artieste bevoorrecht om dit soort projecten te mogen doen. Werken met die kinderen maakt me zoveel rijker.
“Ik voel mezelf niet iemand die predikt, maar uitnodigt”, zegt DiDonato. Ze weet dat er door sommigen wat meewarig gedaan wordt over haar projecten, maar daar ligt ze niet wakker van. “Ik doe dit voor de mensen die er wel in geloven.”
Voor Joyce DiDonato is vragen stellen een van de grote mogelijkheden en uitdagingen voor elke mens. We hebben de kracht om dat te doen. En sommige van onze vragen blijven onbeantwoord. Zoals die over wat na onze dood?
Angst is ook voor Joyce DiDonato een slechte raadgever. Je kan angst beheersen door je over te geven aan wijsheid.
Het leven is een tocht. Vindt Joyce DiDonato. Dat betekent dat we niet alles onder controle hebben.
